Zaburzenia funkcjonowania układu moczowego są dość powszechne i dotykają osób w różnym wieku. Często mają związek ze stanem zapalnym pęcherza. Mogą przyczyniać się do niekontrolowanego wycieku moczu, czyli tzw. inkontynencji. Jak często występuje nietrzymanie moczu przy zapaleniu pęcherza? Jakie objawy są najbardziej charakterystyczne? Na czym polega leczenie zapalenia układu moczowego? Podpowiadamy.

Nietrzymanie moczu a zapalenie pęcherza

Za wytwarzanie moczu odpowiadają nerki. Częstość mikcji zależna jest bezpośrednio od ilości uryny produkowanej przez ten narząd oraz czynności ośrodków nerwowych. Mocz gromadzi się w pęcherzu moczowym i jak tylko się wypełni, odczuwamy potrzebę oddania moczu. Od sprawności układu moczowego zależy, czy jesteśmy w stanie kontrolować wstrzymywanie oraz wydalanie uryny. Jeśli ta zdolność zostanie utracona wskutek niesprzyjających okoliczności, dochodzi często do niekontrolowanego wycieku moczu. Inkontynencja (nietrzymanie moczu, NTM) może mieć związek ze stanem zapalnym pęcherza.

Każda nieprawidłowość w obrębie dróg moczowych wpływa na częstość mikcji. Może powodować trudności w utrzymaniu moczu. Do najczęstszych infekcji układu moczowego jest zapalenie pęcherza, które rozwija się pod wpływem obecności patogenów. Nieleczone schorzenie niesie ze sobą poważne konsekwencje. W skrajnych przypadkach dochodzi nawet do zakażenia nerek, co bywa szczególnie niebezpieczne dla zdrowia. Z tego względu, gdy tylko pojawią się pierwsze niepokojące objawy, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem.

Zapalenie pęcherza a nietrzymanie moczu – jak często pojawia się u kobiet? Szacuje się, że aż 30-50% przedstawicielek płci pięknej doświadcza w swoim życiu infekcji układu moczowego. To częsta przypadłość, która wynika głównie z anatomii. Za taki stan rzeczy odpowiada niewielki dystans, jaki dzieli ujście cewki moczowej od odbytu. Przyczyną zapalenia pęcherza moczowego są źródła patogennych bakterii. Drobnoustroje dostają się do pęcherza z cewki lub odbytu. Zapalenie pęcherza występuje najczęściej u kobiet między 15. a 34. rokiem życia. W przypadku mężczyzn najwięcej zachorowań odnotowuje się po 50-ce.

Stan zapalny pęcherza moczowego u kobiet

Jak wspomniano wcześniej, infekcje dolnych dróg moczowych występują znacznie częściej u przedstawicielek płci pięknej. Ze względu na krótszą cewkę moczową i bliższe jej położenie względem odbytu, u kobiet istnieje większe ryzyko penetracji drobnoustrojami. Częstsze są zaburzenia flory bakteryjnej. Nieleczone i powtarzające się stany zapalne mogą prowadzić do rozwoju pęcherza nadreaktywnego. Skutkuje to problemami typu nietrzymanie moczu. Przy infekcji pęcherz reaguje nadmiernie na każde ilości zalegającej w nim uryny. Jednocześnie odczuwany jest duży dyskomfort podczas mikcji.

Za najczęstszą przyczynę zapalenia pęcherza moczowego uznaje się bakterie E. coli, nazywane pałeczkami kałowymi. Za powstawanie stanów zapalnych może też odpowiadać przerost drożdżaków, które atakują cewkę moczową. Z pozostałych przyczyn zapalenia pęcherza warto wymienić wpływ bakterii przenoszonych podczas stosunku płciowego czy zaburzony skład flory fizjologicznej w obrębie dróg rodnych. W przypadku mężczyzn spowodowane jest najczęściej przerostem gruczołu krokowego.

Objawy przy zapaleniu pęcherza moczowego

Częste infekcje mogą objawiać się częstym oddawaniem lub nietrzymaniem moczu. Niejednokrotnie przyczyniają się do odczuwania znacznego dyskomfortu i bólu w podbrzuszu. Za nieprzyjemne objawy mogą odpowiadać skurcze mięśni w ścianie pęcherza prowadzące do nadreaktywności. Nietrzymanie moczu stanowi jeden z objawów zapalenia pęcherza i często powoduje dolegliwości zbliżone do stanów zapalnych dróg moczowych. Za występowanie wstydliwych symptomów może też być odpowiedzialne wysiłkowe NTM. Ten rodzaj inkontynencji wiąże się z mimowolnym popuszczaniem moczu podczas wysiłku fizycznego lub kaszlu czy kichania.

Jak rozpoznać zapalenie pęcherza? Objawy są zazwyczaj dość charakterystyczne, co znacznie ułatwia rozpoznanie. Zaliczyć do nich można:

  • ból i pieczenie podczas mikcji;
  • uczucie silnego parcia oraz częste oddawanie moczu, nawet w niewielkich kropelkowych ilościach;
  • zmieniony zapach i kolor uryny, mocz często staje się ciemniejszy oraz mętny;
  • krwiomocz, ciemnobrunatny lub czerwone zabarwienie uryny;
  • silny ucisk w dolnej części brzucha;
  • ból w okolicy lędźwiowej kręgosłupa;
  • ogólne osłabienie, drażliwość, zmęczenie.

Niekiedy występuje również gorączka, dreszcze oraz wymioty. Mogą też występować bardziej subtelne objawy zapalenia pęcherza moczowego. Nietrzymanie moczu (NTM) u osób starszych zwykle nie jest kojarzone z infekcją. Zdarza się, że przebiega bezobjawowo. W przypadku seniorów uznaje się najczęściej, że za nietrzymanie moczu odpowiada osłabienie mięśni Kegla. Bezobjawowe zapalenie pęcherza może też występować u kobiet ciężarnych. Choć wymaga leczenia, często nie powoduje wyżej wymienionych dolegliwości. Warto mieć na uwadze, że stanowi zagrożenie dla zdrowia matki i rozwijającego się płodu.

Jak leczyć zapalenie układu moczowego?

Z reguły wykorzystywana jest farmakoterapia. W leczeniu zapalenia pęcherza moczowego zastosowanie znajdują leki dostępne bez recepty. Najbardziej popularnym farmaceutykiem jest furagina o działaniu bakteriostatycznym. Preparat zawiera w składzie substancję czynną o nazwie furazydyna, która hamuje namnażanie się bakterii gram dodatnich i ujemnych. Furagina jest skuteczna w przypadku zakażenia pałeczkami okrężnicy.

Czasami może okazać się konieczne leczenie antybiotykami. Najczęściej wykorzystuje się leki, takie jak: nitrofurantoina, amoksycylina, fosfomycyna, sulfonamidy czy cefalosporyny. Leczenie infekcji układu moczowego zwykle trwa od 5 do 10 dni. Jeśli występują powikłania, lekarz może zalecić przyjmowanie odpowiednich leków przez ok. 2 tygodnie. W szczególnych przypadkach leczenie odbywa się w warunkach szpitalnych.